The making off: licht plaatsing
En alweer een praatje bij een plaatje, of eigenlijk een nieuwe sub categorie: the making off. Dit keer gaat ik mijn lichtplaatsing uitleggen. Als ik gevraagd word voor opdrachten dan is dat altijd omdat men mijn licht zo mooi vind, zonder uitzondering. Nu kan ik naar jullie toe schrijven dat mijn licht ook jouw licht kan zijn, maar dat is een beetje kort door de bocht. Maar het is wel waar.
Licht is licht voor alles en iedereen. Maar wat doe je ermee en waar ga je het plaatsen. Wat zijn de mogelijkheden binnen een bepaalde situatie? De mogelijk- of soms nog belangrijker de onmogelijkheden bepalen bij mij eigenlijk altijd hoe ik het beeld ga opbouwen. Vandaar uit werk ik. En hoe ik het doe of wat ik doe maar ik moet een foto met mooi licht afleveren. daarvoor hebben ze me gevraagd. En dat valt niet altijd mee om daaraan te voldoen. Omdat soms de situatie er zich niet voor leent. Of meewerkt.
Licht is licht voor alles en iedereen. Maar wat doe je ermee en waar ga je het plaatsen. Wat zijn de mogelijkheden binnen een bepaalde situatie? De mogelijk- of soms nog belangrijker de onmogelijkheden bepalen bij mij eigenlijk altijd hoe ik het beeld ga opbouwen. Vandaar uit werk ik. En hoe ik het doe of wat ik doe maar ik moet een foto met mooi licht afleveren. daarvoor hebben ze me gevraagd. En dat valt niet altijd mee om daaraan te voldoen. Omdat soms de situatie er zich niet voor leent. Of meewerkt.
Hierboven zie je de echte situatie. Deze keer moet ik de bar fotograferen met leraar en leerlingen. De leerlingen worden opgeleid om te serveren/bedienen. Dat kan overal zijn. In een restaurant, bar, maar ook tijdens grote congressen. Moet je serveren op een grote bijeenkomst van Dior, heel chique, dan zie je er uiteraard er onberispelijk uit, alle pakjes zijn het zelfde en en er wordt zelfs gelet op dat al het bedienend personeel dezelfde lengte heeft en uitstraling. Dat gaat echt heel ver. Sta je allemaal niet bij stil he? Was voor mij ook nieuw.
Mijn eerste probleem met deze nog te maken foto is dat de bar in hoe je het ook bekijkt van welke kant ook, strak tegen de muur aanzit. Dat is mijn grootste probleem. Omdat ik word gevraagd voor mijn mooie licht heb ik hierbij een potentieel probleem wat bijna niet op te lossen is. Mijn mooie licht": wat niet meer is dan goed gebruik te maken van de verschillen tussen licht en schaduw wordt in deze situatie wel erg lastig. De leraar en leerlingen zitten, staan en hangen op en om de bar. Daar moet ik dus een lichtje opzetten maar dat licht zal altijd, hoe dan ook, op de muur er achter vallen. En als die muur te licht wordt is er sowieso geen mooi licht meer. Het probleem is vast gedefinieerd.
Mijn eerste probleem met deze nog te maken foto is dat de bar in hoe je het ook bekijkt van welke kant ook, strak tegen de muur aanzit. Dat is mijn grootste probleem. Omdat ik word gevraagd voor mijn mooie licht heb ik hierbij een potentieel probleem wat bijna niet op te lossen is. Mijn mooie licht": wat niet meer is dan goed gebruik te maken van de verschillen tussen licht en schaduw wordt in deze situatie wel erg lastig. De leraar en leerlingen zitten, staan en hangen op en om de bar. Daar moet ik dus een lichtje opzetten maar dat licht zal altijd, hoe dan ook, op de muur er achter vallen. En als die muur te licht wordt is er sowieso geen mooi licht meer. Het probleem is vast gedefinieerd.
Die bruine strepen in de afbeelding zijn de bar en de muur. Als ik mijn flitslicht zo zou plaatsen als hierboven weer gegeven dan wordt alles licht en vlak. De kans is groot dat ik dan nooit meer gevraagd wordt. In ieder geval niet voor mijn mooie licht. Dus ik moet iets anders bedenken. Er zijn zat fotografen die het wel zo doen, maar ik niet. Ik word gevraagd om mooi licht dan moet ik ook dat leveren. Ongeacht wat de omstandigheden zijn en of het nu wel of niet moeilijk is om mooi licht te plaatsen.
In een studio, mits groot genoeg, is dit nooit zo moeilijk. Buiten in de echte wereld, kom je van alles tegen. De keuken en al het alluminium en afzuigkappen heb ik al eerder beschreven vanuit een andere perspectief voor wat betreft the making off. In de echte wereld, dus buiten de studio worden de mannen van die jongens onderscheiden. Daar laat je zien of je je flitsers beheerst of niet. Of tot oplossingen voor problemen kunt komen. Het is heel veel denken in licht plaatsing. Bovenstaand licht diagram zou dus nooit hebben gewerkt of een mooie foto hebben opgeleverd.
In een studio, mits groot genoeg, is dit nooit zo moeilijk. Buiten in de echte wereld, kom je van alles tegen. De keuken en al het alluminium en afzuigkappen heb ik al eerder beschreven vanuit een andere perspectief voor wat betreft the making off. In de echte wereld, dus buiten de studio worden de mannen van die jongens onderscheiden. Daar laat je zien of je je flitsers beheerst of niet. Of tot oplossingen voor problemen kunt komen. Het is heel veel denken in licht plaatsing. Bovenstaand licht diagram zou dus nooit hebben gewerkt of een mooie foto hebben opgeleverd.
Het licht moet dus opzij na bovenstaand verhaal en conclusie. Laten we zeggen van AB tot B positie voor degenen die bij mij cursus hebben gevolgd. Dan geeft het licht een licht en donker effect. De reden waarom ik gevraagd wordt om dergelijke foto's te maken. Hier zie je de eerste twee flitsers al opgesteld staan. Ze staan op respectievelijk AB en B positie. Er zouden er nog twee bijkomen. Maar die zijn niet zo enorm belangrijk voor dit verhaal. Het gaat mij meer om jullie de denkwijze uit te leggen. Deze twee die je nu wel ziet laten eigenlijk al genoeg de manier van denken zien. Nu zal het links in de foto altijd lichter zijn dan rechts in de foto. En ik hou het licht zoveel mogelijk weg bij de achterliggende muur. Die wil namelijk niet dominant aanwezig zien in de uiteindelijke foto. Ik creëer ook met mijn licht een verloopje. Maar no way licht op de muur zoals aangegeven in bovenstaand licht diagram. Want dan krijg je te maken met de hoek van inval en de hoek van uitval. Zoals het licht weggaat uit de flitsers zal het ook rechtstreeks weer terugkomen in mijn camera. Die staat immers precies in lijn met de hoek van uitval van de flitsers. Dat wil ik in ieder geval nooit. Al doen heel veel fotografen dat wel zo. Dat doen ze alleen maar zo omdat ze het licht niet snappen. Zelfs bij een project Rembrandt op televisie wordt het slecht uitgelegd! Men komt daar niet tot de essentie van licht.
En weer heb ik niet continu maar wel op enkele momenten aan jullie gedachten en even snel wat opnamen gemaakt tijdens het fotograferen. Klinkt best wel raar zo eigenlijk. Dus let niet op de kwaliteit van de overzicht foto's. Inmiddels zie je al vier flitsers staan. In mijn overzicht hieronder is een flitser nog even veranderd doordat ik er alsnog een sofbotxje op heb gedaan. Dat zie je hier nog niet in de foto. Dat is de derde van links. Waarom? omdat ik het licht iets te hard vond worden. Een softbox maakt het altijd wat zachter maar zorgt ook voor minder licht opbrengst. Je moet dus best wel krachtige flitsers hebben. Ook al is het binnen deze foto.
Drie softboxjes en een kale flitser. Een softbox, het zit al in de naam, geeft altijd wat zachter licht. Vandaar. Het nadeel van bovenstaande lichtplaatsing is dat als het aan de ene kant licht is, dan is het aan de andere kant donker. Natuur wetten. Ik word gevraagd voor dit licht, maar veel belangrijk dan dat vind ik dat ik zo min mogelijk licht op die achterliggende muur wilde laten vallen met al die flessen. Licht waaiert altijd uit, dus er valt altijd wel wat op. Dat is echt niet helemaal e voorkomen. Licht gaat niet alleen maar rechtdoor maar buigt ook altijd af.
Vroeger schoot ik dit soort foto's altijd met Fuji en Nikon. Dan kon ik mijn donkere partijen aanpakken met de S en H van de Fuji of met ADL en contrast bij Nikon. Zo kon ik de mate van donkerheid controleren. De ene kant is flitslicht, de lichte kant, die controleer je met hoe hard te flitsen, en de donkere kant controleer je met je instellingen. Zo simpel is het.
Nu ben ik echter voor dit soort werk overgestapt naar Hasselblad. En daar zitten dit soort trucjes vanuit de camera niet in. Dus die moet ik dan in de nabewerking aanpakken. Er is helaas geen andere keus. Want nabewerken is altijd weg gooien. Ik maak dan gebruik maken van schaduw functie wat in ieder nabewerking programma aanwezig is. Het oplichten van je schaduwen. Liever doe ik het vanuit de camera, voor betere controle en je ziet gelijk wat je aan het doen bent, maar helaas kan dat niet met die peperdure Hasselblad. Dat is dan wel weer jammer. Maar alles hangt of staat in eerste instantie toch echt met de lichtplaatsing. Als ik al mijn lampen op B positie had gezet zonder softboxen dan kan ik sleutelen aan de foto wat ik wil aan de donkere kanten maar die krijg je nooit meer lekker of goed. Weer een kwestie van goed en zuiver licht plaatsen.
Dus de door mij gevreesde muur heb ik goed kunnen controleren door mijn lichtplaatsing. Wanneer je mijn andere foto's bekijkt in deze serie kun je zien: Les 13 Vents.html dat ik altijd afstand probeer te houden tussen de mensen en de achtergrond. Dat heeft als gevolg dat als ik de mensen verlicht met mijn flitsers de achtergrond altijd en automatisch een stuk donkerder zal gaan worden. Dat doet afstand namelijk. Maar hier kon dat niet. Die bar staat waar die staat en kan niet verplaatst worden. Dus ik heb het er maar mee te doen en het beste ervan te maken. is heel aardig gelukt zoals je hieronder kunt zien.
En uiteraard werkte iedere flitser met een apart vermogen.En ook hoogte verschillen. Dat ga ik in dit verhaal even niet verder uitleggen.
Vroeger schoot ik dit soort foto's altijd met Fuji en Nikon. Dan kon ik mijn donkere partijen aanpakken met de S en H van de Fuji of met ADL en contrast bij Nikon. Zo kon ik de mate van donkerheid controleren. De ene kant is flitslicht, de lichte kant, die controleer je met hoe hard te flitsen, en de donkere kant controleer je met je instellingen. Zo simpel is het.
Nu ben ik echter voor dit soort werk overgestapt naar Hasselblad. En daar zitten dit soort trucjes vanuit de camera niet in. Dus die moet ik dan in de nabewerking aanpakken. Er is helaas geen andere keus. Want nabewerken is altijd weg gooien. Ik maak dan gebruik maken van schaduw functie wat in ieder nabewerking programma aanwezig is. Het oplichten van je schaduwen. Liever doe ik het vanuit de camera, voor betere controle en je ziet gelijk wat je aan het doen bent, maar helaas kan dat niet met die peperdure Hasselblad. Dat is dan wel weer jammer. Maar alles hangt of staat in eerste instantie toch echt met de lichtplaatsing. Als ik al mijn lampen op B positie had gezet zonder softboxen dan kan ik sleutelen aan de foto wat ik wil aan de donkere kanten maar die krijg je nooit meer lekker of goed. Weer een kwestie van goed en zuiver licht plaatsen.
Dus de door mij gevreesde muur heb ik goed kunnen controleren door mijn lichtplaatsing. Wanneer je mijn andere foto's bekijkt in deze serie kun je zien: Les 13 Vents.html dat ik altijd afstand probeer te houden tussen de mensen en de achtergrond. Dat heeft als gevolg dat als ik de mensen verlicht met mijn flitsers de achtergrond altijd en automatisch een stuk donkerder zal gaan worden. Dat doet afstand namelijk. Maar hier kon dat niet. Die bar staat waar die staat en kan niet verplaatst worden. Dus ik heb het er maar mee te doen en het beste ervan te maken. is heel aardig gelukt zoals je hieronder kunt zien.
En uiteraard werkte iedere flitser met een apart vermogen.En ook hoogte verschillen. Dat ga ik in dit verhaal even niet verder uitleggen.
Wat een verschil he als je de twee zo onder elkaar ziet staan? Met licht maak je sfeer en controleer je problemen. Je laat zien wat je wilt laten zien.
En toen gebeurde er nadat we klaar waren ineens wat je in onderstaande foto kunt zien. De dames in de foto hadden het in eerste instantie nogal een beetje hoog in de bol. Ze wilden niet dit, ze wilden niet dat, ze wilden niet gepoederd worden tegen reflecties op hun gezicht. Kortom best wel lastige meiden. Gelukkig hielp de leraar mij. En zo kwam ik aan dat verhaal van Dior. Daar liep al het bedienend personeel altijd gepoederd te bedienen. Altijd! voor uniformiteit. Toen waren de dames ineens wel overtuigd dat ze mee moesten werken. Dank je wel leraar. Normaal gesproken als iemand niet mee wil werken dan kies ik gewoon iemand anders. Maar die waren er niet. En als we dan klaar zijn laat ik altijd uiteraard zien wat we bereikt hebben. En zoals de jeugd tegenwoordig altijd met een mobieltje in de hand rondloopt gebeurde er ineens iets wat ik nog nooit eerder had gezien. Ze vonden het zo tof en gaaf en oh en ah, dat ze met zijn allen mijn achterkant van mijn Hasselblad fotograferen waar de laatste foto op open stond. te grappig. Als dat geen eer van je werk krijgen is?
